Na de prachtige safari, begon het normale leven hier in Malawi weer. Normaal kan je het eigenlijk niet noemen want iedere dag is anders. Op mijn project heb ik het nog onwijs naar mijn zin. Met Joy
samen is het ontzettend gezellig en ik heb mijn draai daar helemaal gevonden. Ik vind het mooi om te zien dat door een beetje persoonlijke aandacht voor de kinderen, ze zich langzaam verder gaan
ontwikkelen. Dat ze leren om echt te spelen en niet alleen maar te spelen met het alfabet, cijfers en maanden. Dat ze zich echt even kind kunnen voelen en zijn. Ik ben nog een paar keer mee geweest
op outreach, ik geniet er echt van. We zijn op de lange outreach mee geweest. Daar zaten we eerst een uur achterop de fietstaxi. We kwamen bij het eerste dorpje aan, waar we geholpen hebben met het
klasje. Eigenlijk stelt het niets voor, puzzeltje maken, van 1-10 tellen en dat met maximaal 6 kinderen. Het is zo een wereld van verschil. Een meisje/vrouw van mijn leeftijd (ze weet niet hoe oud
ze is) kan niet een puzzel maken van 6-10 stukjes terwijl ze dezelfde puzzel minimaal 2 keer in de week maakt voor al ruim een jaar denk ik. Ongelofelijk. Het was onwijs druk in het dorpje. Wat
bleek, er kwam een bus met allemaal artsen en verpleegkundigen, die rondreizen om bloed transfusies te doen. Zo proberen ze zo veel mogelijk bloed te verzamelen, gezien daar een hoop tekort aan is
hier in Malawi. Harry die met ons mee was, ging bloed geven. Het was gaaf om dat een keer te kunnen zien hoe dat hier gebeurd. Ze hebben minder middelen dan in Nederland. In Nederland heb je
bijvoorbeeld een apparaat dat het bloed zwenkt, zodat het niet gaat stollen. Dat hebben ze hier niet, waardoor ze ook kostbaar bloed verliezen omdat het gestold is. Het was een hele happening, er
waren heel veel mensen op af gekomen, er was een grote party tent opgezet en en was allemaal muziek. Nadat we hierbij hadden gekeken, gingen we verder naar het volgende dorpje. Weer voor een uur op
de fietstaxi. We komen zo door het echte landschap van Malawi, dat vind ik heel mooi om te zien. Ik geniet daar echt van. In het tweede dorpje moesten we wachten totdat het tijd was en de kinderen
kwamen. De lerares die mee kwam, zei ons dat we moesten gaan relaxen. Er liggen altijd matten op de grond, waar we op konden zitten. De lerares ging even slapen, en na even gezeten te hebben zijn
wij ook maar gaan liggen. Ik moet zeggen, ik vind dat ik vrij goed ben ingeburgerd. Voor ik het door had, lag ik te slapen voor een uurtje! Heel erg eigenlijk, maar het was heerlijk! Uiteindelijk
kwamen er geen kinderen meer en gingen we naar huis. Na 1,5 uur op de fietstaxi gezeten te hebben waren we weer bij ons project. Vanuit daar nog naar ons huis en zo was het eigenlijk nog een hele
lange dag. Maar ik heb er wel van genoten.
Ook zijn we naar een middag outreach geweest, nadat we 's ochtends op het schooltje hadden geholpen. Deze was voor de verandering weer heeeel anders. We gingen met de mini bus naar een ander deel
van Lilongwe. Vanuit daar hebben we een nieuwe manier van vervoer uitgevonden. Met de taxi, maar dan ipv maximaal 5 personen met 8 personen erin. Dat betekent vier volwassen mensen op de achterbank
en drie voorin. De derde persoon voorin zit dan op de handrem en de versnellingspook. Ja het was weer erg leuk om mee te maken, het kan allemaal hier in Malawi. Verder was de outreach eigenlijk
hetzelfde in de andere dorpjes. Puzzels maken, het leren van het alfabet, cijfers, dagen en maanden. En een stukje fysiotherapie.
Afgelopen weekend zijn we naar Senga Bay geweest. Dit is een plaatsje aan Lake Malawi. Het is een meer, maar het lijkt net een zee. We zaten in een lodge die gelijk aan het 'strand' zat, heerlijk!
We sliepen met zijn tienen op 1 kamer, dolle pret was dat natuurlijk. Er was dat weekend ook een festival; sand music festival. We hadden hier met zijn tienen kaartjes voor gekocht. Het was
dichtbij onze lodge, maar omdat het donker was, konden we het niet lopen. We hadden een mini bus waarmee we met zijn tienen werden gebracht en gehaald. Het was onwijs leuk om te ervaren hoe dat
hier is en gaat. Het gaat namelijk ook echt op zijn Afrikaans. Niet alles was op tijd klaar met opbouwen en het programma met artiesten liep ook uit. We hebben twee heerlijke avonden gehad, we
konden lekker meezingen en dansen en de sfeer was onwijs goed! Het was een goeie keus om daar heen te gaan. Na wat korte nachtjes zijn we lekker op het strand gaan liggen om bij te komen. Een potje
uno kon daar natuurlijk niet bij gemist worden. Voor we het wisten hadden we een hele grote groep kinderen om ons heen staan. Ze vonden het interessant wat we allemaal aan het doen waren, gingen er
rustig bij zitten/liggen. We waren een echte attractie. Het was een heerlijk weekend op een prachtige plek!
Afgelopen week werd er regen voorspeld in Malawi. Wij waren die dag op outreach en onze fietstaxi wilde voor de regen weer terug zijn. Dat betekende dat ze echt onwijs hard gingen fietsen.
Hobbelend door de gaten in het zand, de berg af op een mega snel tempo. Ik moet toegeven het was best wel een beetje eng af en toe. Gelukkig zijn we heel, veilig en op een paar druppels na droog
thuis gekomen. Het heeft wel echt geregend. Een bui van zo 20-30 minuten. Het is heel leuk om te zien, het is hier nu wel afgekoeld tot zo'n 20-25 graden. Iedereen loopt er nu bij alsof het -10 is.
Winterjassen, omgeslagen doeken en mutsen op. En wij lopen gewoon in dezelfde kleding rond. Nu heb ik eigenlijk ook geen problemen met de regen, eigenlijk is het wel lekker dat het nu een beetje
afgekoeld is (voor een paar dagen).
De afgelopen tijd zat ik nog met een dilemma. Ik had namelijk gehoord dat we vanaf23 decembernog maar met zijn drieën in het doing good huis zitten. Nu zitten we met zijn tienen en heb ik het
onwijs naar mijn zin. Het is leuk in het huis en mijn project bevalt ook heel goed. Ondanks dat ik het nu zo naar mijn zin heb, heb ik besloten (en Nadine ook) om een maand eerder naar huis te
komen. Ik heb heel lang zitten twijfelen, maar ik weet dat ik hier goed aan doe. Als ik was gebleven had ik mij hier alleen gevoeld en was mijn laatste maand een stuk minder leuk geweest. Nu weet
ik dat ik er drie hele mooie maanden van maak en het daarmee mooi afsluit. Gelukkig heb ik dit kunnen delen met mijn huisgenoten, hebben zij mij geholpen door er voor me te zijn toen ik ze nodig
had en staan ze helemaal achter mijn beslissing. Zij weten hoe het is om hier te zitten en dat maakt het een stuk makkelijker om het erover te hebben en te begrijpen. Bedankt allemaal!23
decembersta ik weer op Schiphol en ik ga er nu nog ruim 6 hele mooie weken van maken!
Ik vind het onwijs leuk om te zien en te horen hoeveel van al mijn vrienden, familie en kennissen mijn blog lezen en erop reageren. Heel erg leuk! Dat maakt het ook echt leuk om weer een nieuwe
blog te schrijven en jullie op de hoogte te houden van alles wat hier gebeurd!
Liefs vanuit Malawi!
