Waar moet ik beginnen? De afgelopen dagen hebben we zo veel gedaan en gezien. Laat ik beginnen met het goeie nieuws dat ik woensdag kreeg. Onze koffers waren op het vliegveld van Lilongwe aangekomen! Aan het einde van de dag konden we ze ophalen, en wat voelt dat dan goed! We moesten ze nog even opmaken en ze deed wel een beetje moeilijk over wat (medische) spullen die ik bij me had maar na uitleg mocht het gelukkig mee.

Het eten is hier best wel goed. Het ontbijt bestaat uit toast met jam/pindakaas of ei. Ook kunnen we kiezen voor fruit, yoghurt of muesli. Ook het avondeten smaakt goed. We zijn een keer uit eten geweest met alle vrijwilligers in een soort Italiaans restaurant. Lasagne gekozen op advies en hij was echt heel lekker! Misschien nog wel lekkerder dan in Nederland (op mijn moeders zelfgemaakte lasagne na dan). Waar we nu verblijven (mabuya), kan je niet echt fatsoenlijk koken. De keuken bevat nauwelijks spullen en het ziet er niet uit, echt niet. Alles is verroest, oud en ik vraag me af of het nog wel werkt. We eten dus in het restaurant van mabuya. Gelukkig is dat niet zo duur. Voor 3-5 euro per persoon kan je een hoofdgerecht kiezen, met keuze uit drie dingen. Ik heb al een keer gegrilde groenten met pasta pesto en basilicum gegeten en rijst met bonen (echt iets Afrikaans). Het smaakte beide erg goed!

We hebben van de week een city Tour gedaan in de hoofdstad, Lilongwe. Hierbij veel praktische dingen gezien. Waar we kunnen pinnen, waar de supermarkt is, de markt en het internet geregeld. Dat is echt onwijs fijn. Ik heb nu 4GB voor 10 euro gekocht! Dat kost dus helemaal niets. En het is ongelofelijk maar waar, bijna overal heb ik hier gewoon 3G. Dat is toch wel vreemd. De supermarkt hier is trouwens onwijs groot, had ik ook niet bedacht. Ze hebben ook van alles, pindakaas, jam, brood, Knorr, cup a soup, blue band en nog veel meer! Zelfs papa zijn vierkante crackers! We zij ook over de markt geweest, iedereen wil wat aan je verkopen. Er lag een brug tussen twee markten in. De eerste markt, de fruitmarkt was gratis (zoals alle markten). Voor de tweede markt moet je over een zelf gemaakte brug heen, dat was alles behalve stabiel. Je moest goed opletten waar je liep, soms miste er ineens een plank. Voor die brug moest je voor heen en terug 60 kwacha betalen, dat is ongeveer 0,10 euro. Daar hadden ze vooral tweede hands kleding, leuk om het gezien te hebben maar voornamelijk de brug was erg leuk. Onder de brug liep een mini riviertje, daar zwom een grote hagedis in!

We gingen voor het eerst met de mini bus, na al wat verhalen gehoord te hebben moesten we er nu echt aan gaan geloven. Het is een Volkswagen busje waar zo ongeveer plek is voor 10 man. Echter hier in Malawi zitten er gemiddeld zo 20 man in die bus, met een record van 21 tot nu toe. Dan zit je toch echt opgevouwen in die bus! De deur gaat ook pas dicht als je allang aan het rijden bent. Er wordt continue gestopt want er bestaan geen bushaltes. Je kan in en uitstappen waar je wilt. Ze toeteren zo vaak om te kijken of er nog meer mensen mee willen. Nou het is een ervaring op zich!

We zijn deze week ook voor het eerst naar het ziekenhuis geweest. We hebben kennis gemaakt met Jacob (hoofd van de verpleging) en een rondleiding in het ziekenhuis gehad. We gingen met de 'ambulance' naar de Nursing counsel waar we de papieren voor het ziekenhuis moesten rond krijgen. Dat ging niet heel makkelijk, maar we hebben door gezet en het is gelukt! De papieren zijn rond wat betekend dat we kunnen gaan beginnen. De ambulance is ook wel wat anders dan dat wij kennen. Het is een witte auto, waar met rode letters ambulance op staat. In de achterklep/bak past net een brancard en verder staat er niets in die ambulance! Helemaal geen spullen! Ze kunnen er wel wat spullen in zetten als ze er mee weg gaan, maar wat een verschil zeg. Geen sirene en ook geen zwaailichten. En wij gingen er 'gewoon' even mee op stap.

Vandaag de eerste dag werken in het ziekenhuis. We wisten al dat het op het moment heel rustig is in het ziekenhuis. Het is slecht voor te stellen maar het was echt heel rustig. Er zijn verschillende afdelingen die allemaal in een apart gebouwtje zitten. Tussen al die gebouwen lopen dan een soort paden/gangen (buiten) die de gebouwen met elkaar verbinden. Je hebt een afdeling voor mannen, vrouwen, kinderen, bevallingen, operaties, spoedeisende hulp, een stukje privé kliniek en een soort consultatie bureau. Ik heb vandaag op het consultatie bureau gezeten. Het was helaas heel rustig. Op de gehele ochtend hebben we een stuk of 5-7 kinderen gewogen, gemeten en alle gegevens verwerkt. Alles gaat echt super traag, nog trager dan ik had verwacht.Om 12 uurbegint de pauze, en ze hebben hier 1,5 uur (ja echt waar!) lunchpauze. Om 13.30 uur kwam ik terug en was benieuwd wat we 's middags gingen doen. Ik had al een beetje een vermoeden. Het was namelijk gesloten 's middags. Ik heb dus letterlijk niets meer gedaan en gezeten totdat het tijd was. Dit viel me echt wel tegen, baalde er ook wel echt van. Ik voelde me zo onnodig, waar ik juist zo graag wil helpen. Maar helaas niets aan te doen. Maandag gaan we met de coördinator hier en de vier vrijwilligers uit het ziekenhuis om de tafel. Ik ga mijn plannen wat omgooien. Ze zeggen dat het vanaf oktober/november weer drukker wordt gezien dan het malaria seizoen begint. Dus ik kan beter mijn laatste maanden in het ziekenhuis werken en de eerste maanden bij een ander project helpen. Maandag eens kijken wat de mogelijkheden zijn voor mij.

Ik probeer het zo kort mogelijk te houden maar dat is zo lastig! Er gebeurd hier zo veel, zo veel indrukken, verschillen en veranderingen. Ongelofelijk! Het is nog wel een beetje wennen maar dat moet goed komen. Het weekend lekker vrij dus dat wordt relaxen bij het zwembad! Heerlijk! Fijn weekend allemaal!

Tsanzikana (tot snel)!